دانشمندان چینی از سلول بنیادی رویان میمون می‌سازند
تاریخ انتشار: ۱۸ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۷۴۶۵۰
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از هلث‌دی نیوز پژوهشگران بر اساس گزارش منتشرشده در ژورنال Cell: Stem Cellاین ساختارها را در آزمایشگاهی در چین ایجاد کردند و بعد آنها را به رحم‌های میمون‌های ماده منتقل کردند.
به گفته این پژوهشگران، این ساختارها توانستند در رحم‌ها جایگزین شوند و پاسخی هورمونی شبیه به بارداری ایجاد کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این پژوهشگران از آکادمی علوم چین (CAS) در شانگهای می‌گویند هنوز دقیقا نمی‌دانیم چگونه رویان‌های انسانی شکل می‌گیرند و اندام‌های بدنی در رحم تشکیل می‌شوند.
به گفته این پژوهشگران از آنجایی که میمون‌ها از لحاظ تکاملی به انسان‌ها نزدیک هستند، امیدوارند بررسی این مدل‌ها درک ما را از رشد رویان‌های انسانی عمیق‌تر کند، از جمله برخی از دلایل سقط جنین‌های زودرس روشن شوند.
این پژوهشگران سلول‌های بنیادی رویانی میمون را در کشت سلولی در معرض شماری از عوامل رشد قرار دادند و سلول‌های بنیادی را واداشتند به صورت ساختارهای شبیه رویان درآیند.
این ساختارهای شبیه به رویان که «بلاستوئید» نامید می‌شوند، در بررسی میکروسکوپی شبیه به «بلاستوسیت»های طبیعی میمون به نظر می‌رسیدند. بلاستوسیت‌ها ساختارهایی هستند که نهایتا در رشد پستانداران به رویان بدل می‌شوند.
این بلاستوئیدها پس از ایجاد در آزمایشگاه شروع به رشد همان شیوه‌های رویان‌های طبیعی کردند. توالی‌یابی‌های ژنتیکی نشان داد که انواع متفاوتی از سلول‌ها در این ساختارها دارای الگوهای بیان ژنی مشابهی با سلول‌های یافت‌شده در بلاستوسیت‌ها و رویان‌های طبیعی بودند.
این بلاستوئیدها سپس به رحم‌های هشت میمون ماده منتقل شدند و در سه میمون در رحم‌ها جایگزین شدند. کاشته شدن این بلاستوئیدها باعث شد این میمون‌های ماده هورمون‌هایی را آزاد کنند که به طور طبیعی با بارداری ارتباط دارند و این بلاستوئیدها همچنین کیسه‌های اولیه لقاح تشکیل دادند که معمولا در ابتدای بارداری برای محصور کردن رویان ایجاد می‌شوند.
اما این ساختارها در نهایت جنین تشکیل ندادند و پس از حدود یک هفته محو شدند.
این پژوهشگران می‌گویند یافته‌هایشان ابزارها و چشم‌اندازهای جدیدی برای کاوش‌های آینده در جنین‌های نخستی‌ها و پزشکی تولیدمثلی در اختیار می‌گذارد.
این پژوهشگران قصد دارند که این سیستم کشت دادن ساختارهای شبیه به رویان از سلول‌های میمونی را توسعه دهند. آنها در عین پذیرش ملاحظات اخلاقی درباره پژوهش‌شان، یادآور شده‌اند که این بلاستوئیدها بسیار متفاوت از رویان‌های طبیعی هستند و نمی‌توانند به طور کامل رشد پیدا کنند.
کد خبر 752299 برچسب‌ها مجله نکته بهداشتی روز جنین زیست شناسی پزشکیمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: مجله نکته بهداشتی روز جنین زیست شناسی پزشکی سلول ها رحم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۷۴۶۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مغز انسان شبیه‌سازی شد
ایتنا - ساخت چنین دستگاه‌هایی پله‌ای برای عصر بعدی هوش مصنوعی است.
دانشمندان هلند و کره جنوبی به تازگی دستگاهی به نام «ممریستور یونترونیک(مقاومت حافظه)» یا به عبارت دیگر سیناپس مصنوعی ساخته‌اند. این دستگاه که کمی قطورتر از موی انسان است، بخشی از مغز را شبیه‌سازی می‌کند که به ما در فکر کردن و یادگیری کمک می‌کند. این اولین باری نیست که دانشمندان تلاش می‌کنند دستگاهی ایجاد کنند که می‌تواند شبیه مغز انسان فکر کند، اما این دستگاه خاص است، زیرا مانند دیگر دستگاه‌ها ساخته نشده بلکه مانند مغز ما ساخته شده است.
به گزارش ایتنا از ایسنا، این دستگاه مغز مانند چیست و چرا تا این اندازه خاص است؟ ممریستور یونترونیک دارای یک کانال میکروسیال مخروطی است که داخل آن محلولی از نمک(کلرید پتاسیم) محلول در آب قرار دارد.
به نقل از دیجیتال‌ترندز، هنگامی که دستگاه سیگنال الکتریکی دریافت می‌کند، یون‌های موجود در محلول آب از کانال به سمت بالا حرکت می‌کنند و موقعیت خود را تغییر می‌دهند و این حرکت بر چگالی و هدایت یون تأثیر می‌گذارد. این اساسا میزانی که ممریستور می‌تواند الکتریسیته را هدایت کند، تغییر می‌دهد که به نوعی شبیه به نحوه اتصال سلول‌های مغزی قوی‌تر یا ضعیف‌تر بر اساس تجربیات ما است.
این ممکن است نزدیک‌ترین مدل به نحوه عملکرد مغز ما در یک محیط مصنوعی باشد و با تلاش‌های قبلی متفاوت است، زیرا کاملا از آب و نمک ساخته شده و برخلاف مدل‌های قبلی سیلیکون و فلزات ندارد.
اگرچه ممریستورها در پلتفرم‌های متداول مختلفی استفاده شده‌اند، اما با مغز انسان متفاوت هستند زیرا تنها به یک منبع اطلاعاتی مانند الکترون‌ها متکی هستند و فقط به ورودی‌های الکتریکی پاسخ می‌دهند. این با نحوه عملکرد سیناپس‌ها در مغز ما متفاوت است، زیرا سیناپس‌ها می‌توانند برای انجام کار به سیگنال‌های الکتریکی و شیمیایی تکیه کنند.
کاربردهای فعلی هوش مصنوعی، حتی پیشرفته‌ترین آنها، توانایی تفکر مستقل مانند مغز انسان را ندارند. در همین حال، مدل‌های زبانی بزرگ(LLM)، در حالی که ممکن است شبیه به مغز ما به نظر برسند، فقط مجموعه‌ای از کلماتی هستند که افراد دیگر و ماشین‌ها بیان کرده‌اند. توانایی آنها در خلقت ناشی از یادگیری از انسان است و نه از توانایی آنها در تفکر مستقل.
این تحقیق که توسط محقق دکتری تیم کامسما(Tim Kamsma) رهبری می‌شود، نتیجه مشترک کار انجام شده توسط دانشگاه اوترخت در هلند و دانشگاه سوگانگ در کره جنوبی است. این اولین بار در نوع خود است که از کانال‌های یونی سیال برای شبیه سازی مکانیسم‌های پیچیده مایع در مغز استفاده می‌شود. با این حال، به رغم این جهش، دستگاه‌های ممریستورهای یونترونیک هنوز در مراحل ابتدایی خود هستند و استفاده از آنها برای ساخت رایانه‌های نورومورفیک(neuromorphic) هنوز نیاز به پیشرفت دارد.
ساخت چنین دستگاه‌هایی پله‌ای برای عصر بعدی هوش مصنوعی است.
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود